Op de tweede dag, honderden kilometers verwijderd van de dichtstbijzijnde nederzetting, besluit een van de toeristen eens lekker flink te 'gassen'. Dat is allemaal erg leuk, tot er plotseling uit de bosjes een kangoeroe springt.

Met vertraagde reflexen als gevolg van het vele bier, weet de chauffeur de kangoeroe niet meer te ontwijken. Het dier klapt tegen de voorkant en stuitert over de auto heen. De toeristen stoppen en gaan geschrokken bij het aangereden dier kijken. Die ligt schijnbaar ongedeerd en levenloos op de weg.

Wanneer de toeristen een beetje over hun schrik heen zijn, besluiten ze tot een geintje. Uit de auto pakken ze hun camera en om de beurt poseren ze bij hun 'jachttrofee'. Dan besluit een van de twee toeristen dat het wel leuk is om de kangoeroe een beetje aan te kleden. Hij zet de kangoeroe overeind tegen een boom en trekt hem zijn jasje aan.

Opeens komt de kangoeroe bij kennis en voor de toeristen doorhebben wat er aan de hand is, maakt hij dat hij wegkomt, terwijl hij het jasje nog aan heeft. Daarin zaten niet alleen de paspoorten en het geld van de twee. Ook de autosleutels verdwijnen met grote sprongen de wildernis in.

Pas vier dagen later worden de hongerige en uitgedroogde toeristen door de Australian Rescue Services gevonden.

Waar of niet waar?
De Nederlander Peter Burger schreef begin jaren 90 een boek over broodje aapverhalen waarin bovenstaande gebeurtenis het titelverhaal is.

Het verhaal is niet waar. Het is wel een heel erg bekend verhaal en het is al bijna honderd jaar oud. De eerste gedocumenteerde versie stamt volgens de Urban Legends Reference Pages van Snopes al uit 1902. In die versie werd de kangoeroe niet door een auto, maar door een trein aangereden.

Dit verhaal is een goed voorbeeld van een verhaal dat verteld blijft worden als "waar gebeurd" en ook steeds weer opduikt.

Op 14 oktober 2000 stond het verhaal op de voorpagina van De Telegraaf. Paralympier Jan Mulder uit Twello zou op deze manier zijn trainingsjas met accreditatie kwijt zijn geraakt.

Martin Kreeft ging op onderzoek uit en meldt het volgende:

"Zojuist heb ik Jan Mulder zelf aan de telefoon gehad en heb hem gevraagd hoe en wat. Hij verklaarde dat het uiteraard niet gebeurd was, maar dat hij het verhaal zelf in de wereld heeft geholpen. Hij kende het verhaal van de kangoeroe en uit ergernis dat de pers zo weinig aandacht schonk aan de paralympics heeft hij dit verteld aan een plaatselijke journalist. Gewoon om te kijken wat ermee zou gebeuren.

De journalist was van de Apeldoornse courant, die samen met enige andere regionale bladen het verhaal plaatste. Een dag later gevolgd door de Telegraaf.

< < < Terug < < <